meer over CPAP-therapieapparaten
Het is het jaar 1980. Een man gaat naar een ziekenhuis en de dokter daar, Dr. Sullivan, confronteert hem met zijn diagnose: ernstige slaapapneu.
Je kunt drie keer raden hoe de behandeling toen was. Als u 'tracheostomie' heeft bedacht, heeft u gelijk.
Deze procedure omvat het snijden van een gat in de keel om te voorkomen dat u door de neus en mond ademt. Dit is behoorlijk pijnlijk en zorgt er ook voor dat je een gat ter grootte van een klein muntje in je keel krijgt.
Dit verhaal neemt echter een verrassende wending wanneer de man deze behandeling weigert en Sullivan hem een alternatieve behandeling aanbiedt. Dit alternatief wordt voor altijd naar de geschiedenisboeken verwezen.
Als proefpersoon werd bij hem een techniek toegepast die voorheen alleen bij experimenten met honden werd toegepast. Er wordt die avond een afspraak gemaakt en de arts bouwt een stofzuiger om tot een geïmproviseerde continue positieve drukventilator (CPAP).
Dit apparaat werkt uitstekend en voor het eerst slaapt de patiënt als een blok. Sindsdien hebben CPAP-therapieapparaten een exponentiële evolutie doorgemaakt.
Om te begrijpen hoe CPAP- therapieapparaten werken, hebben we geen andere keuze dan de symptomen die ze moeten behandelen nader te bekijken.
Deze techniek wordt meestal gebruikt voor de behandeling van slaapapneu en het respiratoir distress syndroom (RDS). In het eerste geval kunnen de getroffenen geen rustgevende slaap vinden vanwege regelmatige adempauzes, wat leidt tot een gebrek aan zuurstof. Als deze aandoening niet wordt behandeld, zullen ze last krijgen van chronische vermoeidheid. In het laatste geval worden kinderen geboren met onvoltooide longen waarin een stof ontbreekt die oppervlakteactieve stof wordt genoemd (dit is de stof die voorkomt dat de longblaasjes instorten).
Nu we het probleem begrijpen, hoe kunnen we het oplossen?
Nou, dat is vrij eenvoudig. Omdat de luchtwegen aangetast of ingeklapt zijn, hoeven we er alleen maar voor te zorgen dat ze open zijn. Dit is precies wat een CPAP-apparaat doet. Het verhoogt de druk in de keel om te voorkomen dat de longblaasjes of luchtwegen instorten.
De arts adviseert u een CPAP-behandeling te ondergaan. Wat is het volgende voor jou?
De voor de hand liggende volgende stap is het uitvoeren van een titratieonderzoek. Hiervoor bezoekt u een slaaplaboratorium en ontvangt u een geschikt gezichtsmasker (een CPAP-therapieapparaat bestaat uit 3 basisonderdelen: het masker, de slang en de luchtpomp). Het is absoluut cruciaal om een masker te vinden dat comfortabel zit. Het masker kan nasaal, volgelaatsmasker of met neuspads zijn en wordt vervolgens op het apparaat aangesloten. De luchtpomp levert via de slang omgevingslucht naar het keelgebied.
Een medisch medewerker van het slaaplaboratorium observeert u de hele nacht en meet bij welke druk hypopneus of apneus wel of niet optreden. Begin met de laagste druk en verhoog deze vervolgens geleidelijk. Dit proces wordt kalibratie genoemd. Op basis van dit onderzoek kan de arts een CPAP-behandeling voorschrijven.
Het masker past, de titratie is uitgevoerd en het CPAP- therapieapparaat is aangeschaft. Wat nu?
Voor het eerst sinds jaren heeft de behandeling u een rustgevend slaapniveau gegeven. Dat was nog tijdens het kalibreren. Met uw doktersrecept kunt u nu uw eigen apparaat bestellen. Voor u het weet, bevindt u zich midden in de wereld van continue positieve drukventilatie en begint de reis om deze ervaring voor u zo comfortabel mogelijk te maken.
Het gebruik van een dergelijk apparaat kan leiden tot allergische reacties. Dit komt doordat het masker op de huid van het gezicht rust. De overgrote meerderheid van alle gebruikers heeft geen enkele allergische reactie. Voor de weinigen die allergisch zijn, variëren de allergische reacties afhankelijk van het gebruikte materiaal. Tekenen van een allergie kunnen roodheid, huiduitslag of jeuk zijn.
CPAP-behandeling kan ook een droge mond, verstopte neus, loopneus, bloedneuzen en niezen veroorzaken.
Een droge mond kan worden verholpen met een apparaat dat de aangezogen lucht verwarmt en bevochtigt of met een kinband die voorkomt dat de mond tijdens de slaap onwillekeurig opengaat (dit kan de trigger zijn voor de droge mond).
Een zoutoplossing-neusspray voor het slapengaan helpt ook dergelijke bijwerkingen te voorkomen.
De meeste bijwerkingen van CPAP-behandeling zijn relatief mild en worden door de overgrote meerderheid van de patiënten goed verdragen.